c.d

Trzęsibródka, trzymając dziewczynkę za rękę staje niespodziewanie na progu kolejnego pokoju, tuż za nimi tłoczy się jedenaście pozostałych krasnoludków. Pokój jest pusty. Ania patrzy nieco rozczarowana, spodziewała się kolejnych wspaniałości a tu... Krasnoludki uśmiechają się ze zrozumieniem.
- To jest specjalny pokój Aniu - mówi Trzęsibródka. - Zamknij oczy a za chwilę będzie tu tak jak sobie właśnie teraz zamarzysz.
Ania uśmiecha się radośnie i zamyka oczy, po chwili otwiera je i jest w pokoju pełnym zabawek. Półki sięgają sufitu, na każdej półce siedzą i stoją lalki w balowych sukniach, długowłose, małe, duże, misie, pluszowe pieski a na samym środku podwieszany do sufitu bujak, kolorowy włochaty dywan zaściela podłogę, w kącie stoi wielki, większy od Ani domek dla lalek. A w tym domku... Ania z otwartą w zachwycie buzią przyklęka przy domku, zadziera główkę i rozgląda się po półkach.
- Jak tu pięknie - szepcze dziewczynka. Krasnoludki uśmiechają się ze zrozumieniem, one najlepiej znają wszystkie dziecięce marzenia. Dyskretnie wycofują się z pokoju i Ania oddaje się zabawie. Dziewczynka nie wie ile czasu już minęło, przytula piękną lalę, z czułością spogląda na smutną szmaciankę i bierze ją do rączek.
- Nie bądź smutna - mówi do laleczki - zobacz ile tu wspaniałości, jeżeli zechcesz cały lalkowy domek będzie Twój.
Laleczka uśmiecha się do Ani i czule obejmuje dziewczynkę.
- Kocham Cię Aniu, masz takie dobre serduszko. Mam na imię Dorotka. Zapamiętasz?
- Oczywiście - Przez chwilę obie trwają w objęciach.
Czas upływa. Nagle ktoś dotyka Ani ramienia.
- Aniu - to Trzęsibródka - pora wracać, następnym razem pokarzemy Ci resztę naszego domku. Zaraz wrócą Twoi rodzice. Pamiętasz zaklęcie?
- Pamiętam.
- To pomyśl je teraz i zaraz będziesz w domu.
Dziewczynka nie chce opuszczać tego wspaniałego pokoju, jest jednak grzecznym dzieckiem i nie chce aby rodzice martwili się jej zniknięciem. Przymyka oczy i cichutko szepcze tajemnicze słowa.
- Och! - jest już u siebie w pokoju. Stoi na środku i słyszy jak mama z tatą wracają. - Mamusiu! - Krzyczy i biegnie przywitać się z rodzicami, ma wrażenie jakby nie widziała ich przez wiele godzin.
- Jak tam córeczko? - Pyta mamusia i bierze Anię pod paszki, podnosi do góry i radośnie cmoka w oba policzki.
 - Jak dałaś sobie radę? - Pyta tatuś - nie bałaś się?
- Nic a nic. - Ania uśmiecha się tajemniczo - było wspaniale!
- Dla dzielnej dziewczynki mamy coś specjalnego w nagrodę - mówi tatuś i wyciąga zza pleców paczkę.
Ania z niecierpliwością rozwija szary papier i patrzy na zawartość paczki jak zaczarowana, w oczach dziewczynki pojawiają się łzy. W kartoniku leży lalka szmacianka ze smutna minką, taka sama, z jaką Ania bawiła się w krasnoludkowym domki.
- Dorotka. - Tylko tyle Ania jest w stanie powiedzieć. Przytula się mocno do mamy i taty z Dorotką w ramionach.
- To najpiękniejsza lalka na świecie. - Wzdycha.