Moje lalki to...

Każda moja lalka waldorfska wypchana jest owczym runem, które ma specyficzne właściwości: pochłania zapachy (po pewnym czasie lala zaczyna pachnieć domem i swoją małą mamusią - co daje dziecku poczucie bezpieczeństwa), owcze runo długo utrzymuje ciepło, więc po chwili przytulania lala jest "cieplutka". Najważniejsze jest dla mnie jednak to, że owcze runo jest antyalergiczne więc jest to lala bezpieczna dla wszystkich dzieciaczków.Ciało lali wykonane jest ze specjalnego trykotu produkowanego specjalnie na potrzeby osób szyjących lalki, trykot występuje w kilku cielistych odcieniach, które kolorem do złudzenia przypominają naszą skórę.

Włosy laleczek najczęściej wyszyte są z naturalnych włóczek ale czasami pokuszę się o zrobienie włosków naturalnych i takie lale przeznaczone są bardziej dla kolekcjonerów albo starszych dziewczynek.Wszystkie ubranka wykonane są ręcznie, szyję je, robię na drutach bądź na szydełku.

Każda lalka to wiele godzin pracy ale też i niesamowita przygoda i przyjemność tworzenia :)

wtorek, 26 sierpnia 2014

Amelka

Przedstawiam Wam błękitną Amelkę. Cóż o niej można napisać? Amelka dzisiaj już wyruszy w podróż do swojej mamusi. Cały dzień biega, pakuje swoją walizeczkę i nie może doczekać się wyjazdu.
- Kiedy? Kiedy? Czy już jedziemy?
- Jeszcze nie Amelko, jeszcze mamy czas. Pojedziemy za godzinkę.
Po pięciu minutach Amelka ciągnie mnie za rąbek spódniczki.
- Aniu czy już jedziemy? Przecież godzinka już dawno minęła.
Przykucam obok malutkiej i biorę ją na ręce, przytulam do siebie...
- Moja kochana Amelko, będzie mi Ciebie bardzo brakowało.
Lepki całus ląduje na moim policzku, małe rączki czule głaskają moje włosy. Po chwili obie uśmiechamy się do siebie. Nie mam serca dłużej zwlekać, widzę, że Amelka aż dygocze ze zniecierpliwienia.
- Wsiadaj do samochodu. Jedziemy.
Włosy powiewają, pięty mocno uderzają w ziemię, sukienkę unosi psotny wiaterek. Furgnęło, śmignęło i Amelka siedzi w aucie. Macha krasnoludkom przez okienko i śmieje się radośnie.
- Pa, pa, pa! Żegnajcie! Witaj przygodo! Jadę do mamusi!
Odjeżdżamy... i tylko ja widzę jak ktoś ociera zabłąkaną łezkę... Będziemy tęsknić Amelko!





 

niedziela, 24 sierpnia 2014

Zuzanna i jej garderoba

Tupanie nogami i bojowe okrzyki... no tego po Zuzannie nikt się nie spodziewał. Wszystko przez to, że Zuzanna dostanie wyjątkowo wiele nowej garderoby. Właśnie szykuję jej wyprawkę.
Kaprysom nie było końca. Kolor nie taki, fason nie taki, długość nie taka... uffff.... nie mogłyśmy dojść do porozumienia.
Krasnoludki pouciekały zatykając uszy, zostałyśmy obie, złe na siebie jak osy. Wieczorem jednak pojawił się na buzi Zuzi uśmiech od ucha do ucha.
- To jest to! Stwierdziła
Odetchnęłam :). Nie ma to jak zadowolona panienka :).
Efekt naszej pracy możecie podziwiać na zdjęciach. Podoba się Wam?






środa, 20 sierpnia 2014

Zuzanna

Zuzanna to duża panienka. Jak tylko pojawiła si w naszym domu onieśmieliła wszystkie lalki. Najpierw zbliżały się do niej nieśmiało ale jak tylko zobaczyły szeroki i szczery uśmiech przylgnęły do starszej koleżanki jak przylepki.
Zuzanna to bardzo opiekuńcza i odpowiedzialna osóbka. Krasnoludki z mojego ogródka od razu zaakceptowały Zuzię i oprowadziły ją po całym ogrodzie. Wieczorkiem chwila relaksu i kawka z krasnoludkami... oj nie ma ich na zdjęciu! Za nic nie chcą dać się sfotografować :)



a po dniu pełnym wrażeń chwila relaksu w łóżeczku.
Dobranoc Panno Zuzanno :)

poniedziałek, 18 sierpnia 2014

Krzyś

Opowieści o Kubusiu Puchatku to moja ulubiona bajka z dzieciństwa :)
"- Puchatku!
 - Co? - rzekł Puchatek.
- A kiedy ja... Puchatku... kiedy ja...
- Co, Krzysiu?
- Kiedy już przestanę nic nie robić...
- Już zupełnie?
- No, w każdym razie nie tak bardzo...
Puchatek czekał na dalszy ciąg, lecz Krzyś zamilkł znowu.
- Co, Krzysiu? Powiedz! - rzekł Puchatek.
- Powiedz, Puchatku, kiedy ja już... rozumiesz... kiedy ja już przestanę nic nie robić, czy będziesz tu czasami przychodził?
- Ja?
- Tak, Puchatku.
- A czy ty też tu będziesz?
- Będę, Puchatku, będę naprawdę, przyrzekam ci.
- To dobrze - rzekł Puchatek.
- Puchatku, przyrzeknij mi, że nigdy o mnie nie zapomnisz. Nawet kiedy będę miał sto lat.
....
I poszli, trzymając się za ręce. I dokądkolwiek pójdą i cokolwiek im się zdarzy po drodze, mały chłopczyk i jego Miś będą zawsze bawić się wesoło ze sobą w tym Zaczarowanym Miejscu na skraju Lasu".

... ja się wzruszyłam...




środa, 6 sierpnia 2014

Lenka

Powstała kolejna laleczka. Lenka została uszyta na specjalne zamówienie. Przyszła mamusia bardzo dokładnie określiła jej wygląd i wybrała imię...
Muszę podzielić się z Wami pewna refleksją, która mnie  "naszła" jak szyłam tą laleczkę. Szycie lalek zatrzymało mnie w ciągłym pędzie i pospiechu, aby uszyć lalkę muszę usiąść, skupić się a potem mogę ją tworzyć z myślą o jakimś maluszku, któremu zabawka ma dać prawdziwą radość i szczęście. Moje myśli mogą swobodnie krążyć i uwierzcie mi to są tylko bardzo przyjemne myśli. Szyjąc lalki nie mogę myśleć o czymś smutnym czy nieprzyjemnym, po prostu się nie da :). Każda z nich to część mojego serca - ta dobra część - którą w nich zostawiam.
Dobrze, że nasze serca są takie wielkie...
Jestem szczęśliwa...
Ten blog to nie tylko sposób na pokazanie moich lalek, mam nadzieje, że tym, którzy tu do mnie zaglądają, da prawdziwą dziecięcą radość, wywoła uśmiech, odpędzi smutki, aż poczujecie to samo co ja czuję - ten prawdziwy wewnętrzny spokój.
Każdy z nas musi mieć swój azyl, miejsce, które chroni nas przed pośpiechem, stresem, strachem. Mam takie miejsce i jest tu jeszcze go sporo abyście także mogli się tu czasami schować :).