Lalki waldorfskie - LalaBella: Martynka

Moje lalki to...

Każda moja lalka waldorfska wypchana jest owczym runem, które ma specyficzne właściwości: pochłania zapachy (po pewnym czasie lala zaczyna pachnieć domem i swoją małą mamusią - co daje dziecku poczucie bezpieczeństwa), owcze runo długo utrzymuje ciepło, więc po chwili przytulania lala jest "cieplutka". Najważniejsze jest dla mnie jednak to, że owcze runo jest antyalergiczne więc jest to lala bezpieczna dla wszystkich dzieciaczków.Ciało lali wykonane jest ze specjalnego trykotu produkowanego specjalnie na potrzeby osób szyjących lalki, trykot występuje w kilku cielistych odcieniach, które kolorem do złudzenia przypominają naszą skórę.

Włosy laleczek najczęściej wyszyte są z naturalnych włóczek ale czasami pokuszę się o zrobienie włosków naturalnych i takie lale przeznaczone są bardziej dla kolekcjonerów albo starszych dziewczynek.Wszystkie ubranka wykonane są ręcznie, szyję je, robię na drutach bądź na szydełku.

Każda lalka to wiele godzin pracy ale też i niesamowita przygoda i przyjemność tworzenia :)

piątek, 25 kwietnia 2014

Martynka - wiosenna dziewczynka

- Idziemy!
- Dokąd Martynko?
- Idziemy do ogrodu, muszę koniecznie coś Ci pokazać.
Pędzimy więc obie, Martynka tak szybko przebiera nóżkami, że nie mogę nadążyć. Nagle gwałtownie kuca w trawie, zdyszana przysiadam obok niej. Mały paluszek pokazuje mi coś niedaleko mojego buta.
- Uważaj... - szepcze Martynka - patrz....
Z uwagą przyglądam się wskazanemu miejscu i aż przysiadam ze zdziwienia. Widzę ukryty w trawie malutki domeczek ogrodzony malutkim płotkiem, przy domeczku maluśki ogródeczek a w nim malusieńkie kwiatuszki, z malutkiego komina unosi się dym.
- Co to jest? Pytam z niedowierzaniem.
- Jak to co, to jest dom krasnoludków, nie wiedziałaś, że mieszkają w naszym ogrodzie? Zobacz, zobacz teraz!
Nie wierzę własnym oczom, przed malutki domeczek wychodzi maluśki człowieczek w czerwonej czapeczce, zdenerwowany zadziera malutką głowę do góry, o rety, ma brodę! Maluszek groźnie potrząsa ręką, kładzie palec na ustach, wyraźnie prosi o ciszę.
- Idziemy - mówi Martynka - przeszkadzamy.
Odchodzimy. Przez cały dzień nie mogę dojść do siebie. W moim ogrodzie mieszka krasnoludek. Czy Wy możecie w to uwierzyć?